Happy Birthday, Hawk!

71 jaar!

I Love Love, I Love Being In Love!

Druk. Shit, wat was het druk de afgelopen week. Mijn school is er niet één met veel lessen. Het is meer zo dat je een project krijgt, en een deadline. Verder zeggen ze: Veel succes. En vervolgens mag je van alle apparatuur op school gebruik maken, en in en uit lopen wanneer je maar wilt. Het komt niet echt vaak meer voor dat je bij lessen aanwezig moet zijn. Maar, dat is juist een pluspunt in mijn ogen. Iedereen doet z'n ding, en af en toe ga je eens bij een ander kijken. En dan ouwehoer je wat met die Portugees over films, lok je vijandelijke discussies uit met Andreas, en ga je een beetje die meiden irriteren. Ondertussen loop je een beetje heen en weer over de Media-afdeling. En het is geweldig.


Jullie herinneren je vast nog wel de theaterweek, dat gevoel dat je daarbij kreeg? Nou, zo voelt dit ook. Maar dan al het hele jaar lang. Het is echt een ontzettende stress-zooi, maar tegelijkertijd is het echt heerlijk om na zo'n lange productieve dag (ja, echt), in de bus naar huis te zitten. Ik doe eindelijk iets wat ik leuk vind om te doen, en waar ik me goed bij voel. Er zijn momenten geweest, de afgelopen maand, waar ik echt het hoogtepunt van gelukkig zijn bereikte. Ik ben gewoon helemaal in mijn element.



Even iets anders:

Vanochtend zat er in de trein een man, en die was paté aan het eten. Niet op een broodje, maar gewoon uit het zakje, met de Albert Heijn sticker er nog op. Echt, een blok paté. En het stonk zo erg, dat ik bijna over m'n nek ging. Wat was dat smerig zeg... Hoe kun je invredesnaam zo'n stuk paté wegwerken? Al die gore harde stukken vet die ertussen zitten. Yagh!


Verder was ik vanavond weer voor het eerst dit seizoen bij trainen. Wat een stelletje randdebielen zijn dat zeg. Al die 'gangster' aspirantjes zijn nu ook junioor geworden, en dus trainen ze met ons mee. Gelukkig zitten ze niet in ons team, anders was ik al gestopt denk ik. Ik haat die pestventjes echt, ze sloven zich zo erg uit.

Nou. Dat was alles wel wat ik met jullie wilde delen... Nu weer mijn warme (yeah, as if), bedje in. Morgen vroeg op, laatste tentamen van de week! En daarna een hele tijd op school hangen om in de middag de perspresentatie van Stephanie te aanschouwen! Dumdumduuum!


Welterusten, Aardlingen.

Lost Treasure

Ik ga jullie blij maken met deze geweldige deleted scene uit (Austin Powers in) Goldmember. Deze scene had de hele film overeind kunnen houden. Het is een schande dat hij gesneuveld is in de montage. Geniet.

No. Fucking. Way.

Eddie Murphy is genomineerd voor een Oscar voor beste mannelijke bijrol in Dreamgirls... I never thought I'd see the day. Helemaal niet na de trailer gezien te hebben van Norbit, waarschijnlijk de vreselijkste comedy van het jaar. Mijn klomp is nu officially broken.

Cousins

Kodachrome

Na de leuke foto's op Faab's blog kon ik niet achterblijven. Mitchell volgde mij vandaag met zijn over-expensive camera.

Ik in de trein.

Hoorspel aan het monteren. Voor de duizendste keer.

Ik met mijn hoorspel-script!

Ik met Kimberley Jones!

Emo-Boy!

Three Days Before The Day After Tomorrow

Het leven kan raar lopen. Het ene moment ben je op school, eigenlijk voor helemaal niks, je loopt maar een beetje heen en weer en houdt je klasgenoten gezelschap, die allen hard bezig zijn aan 'het hoorspel'. Hier en daar spreek je wat stemmen in, want je hebt toch niks te doen. Dan breekt er opeens een storm uit, en wordt de school ontruimd. Je wordt gewoon om 3 uur s' middags op straat gezet, en je moet maar zien hoe je naar huis komt.

4 uur later lopen Paulo, Fabian, Robin, Sam en ik, door Hilversum. Of nou ja, eigenlijk zijn we gestrand. Karin heeft ons al verlaten, net als Mitchell, Jeroen en Andreas, die allemaal een ride naar Amsterdam hebben kunnen krijgen. We lopen al uren van café naar supermarkt, van bakker naar station, maar naar huis kunnen we niet. Er rijden helemaal geen treinen meer. Nergens meer naartoe. En niemand kan ons ophalen, want momenteel is Nederland 400 km file rijker, en de grote wegen zijn allemaal afgesloten. We praten over vanalles en nog wat, en het doet ons denken aan The Breakfast Club. Cause in a way, it is like The Breakfast Club. We zijn al plannen aan het maken over slaapplaatsen, eventueel een hotel. Of die hal in Utrecht waar pendeltreinen naartoe reden. We zitten in het station, moe van het heen-en-weer-geloop, op de grond. Net als we aan het einde van ons Latijn zijn, komt onze reddende engel naar ons toe: Majory. Een meisje van school, die ik alleen van gezicht kende. 'Mijn moeder komt me straks halen, willen jullie meerijden? Als jullie naar Amsterdam moeten, in ieder geval.' Ja, we moeten allemaal naar Amsterdam. Alleen die Portugees moet weer naar Zaandam, want daar woont ie ofzo. Pff.

Het is 20:30, en we lopen naar school, want daar worden we opgehaald. We zien dat de deuren nog open zijn, en lopen naar binnen. We worden eerst weggestuurd door een beveiligingsman, maar later worden we teruggeroepen en opgevangen met drinken en een plek om te zitten. Wat we al erg op prijs stelde. Er werd bij de receptie meteen gebeld om hotels te regelen op kosten van de school, maar ja, nu werden we al opgehaald. Majory blijkt bij me in het dorp te wonen. What are the chances? Sam en Robin blijven achter, die passen niet in de auto. Sam is toch al straalbezopen, en Robin gaat ook die kant op, dus ze vinden het vast niet erg. Bovendien wordt er een hotel voor ze geregeld.

Als we de Portugees in Zaandam hebben gedropt, belt Sam ons om te vertellen dat hij en Robin allebei een eigen kamer hadden, met bad en alles! Ze gaan straks nog naar de bar, op kosten van de school.

Ik zeg Majory gedag en bedank haar, want die moet snel naar huis om het begin van Prison Break niet te missen.

Een vreemde dag. Maar achteraf, als ik eenmaal in bed lig, toch wel een hele leuke.

Het leven kan raar lopen.

Pure Genius.

Ieders favo B-acteur en mijn persoonlijke mentor Bruce Campbell in een geniaal reclamespotje. Je moet wel even doordenken, maar als je hem begrijpt is ie briljant.

Weekend At Bernie's

Wanneer gaan we nou weer eens met z'n allen Weekend At Bernie's aanschouwen? En als we dan toch bezig zijn, laten dan ook meteen deel 2 erachteraan gooien!

Sick As a Dog

Mijn weekend in Limburg was allemaal leuk en aardig, en de bruiloft was gezellig. Maar vannacht ben ik echt doodziek geworden, zomaar overnight. Ik voel me zo beroerd. Zie je die hond? Die is er niks bij! Nee, serieus,
I feel like shit.

Dog shit.