My Hero Has Returned

Oooooooh yeah...
Not bad looking for a 65-year-old, is it now?

Awaken

De film waar Paulo en ik al zo'n twee weken aan werken heet 'Awaken'. Ik kwam met het idee, schreef een script, en samen met Paulo heb ik het nog een aantal keer herschreven. We zijn nu onderhand al bijna door de opnames heen. Nog één scene, en we kunnen gaan monteren. Het plot? Laat ik mijn David Lynch-hoed opzetten en niet teveel verklappen.

Een man ontwaakt in een veld, niet wetend hoe hij daar gekomen is. Het enige dat hij zich kan herinneren zijn bebloede handen. Die van hemzelf.

Hier zijn de allereerste stills! Dank aan Mitchell voor de prachtige foto's.
(Klik op een foto voor de hi-res versie.)




En hier nog wat 'behind-the-scenes'-goodness:


Zonder crane om hoge shots van te nemen
moet je toch improviseren...

Posing for camera.

Terwijl Jarno de camera klaarzet, kijken Kim, Paulo en
ik nog eens naar het draaiboek.

Paulo en ik pakken het storyboard erbij.

Discussion.

Paulo streept het storyboard shot voor shot af.

Regieaanwijzingen voor de cameramensen.

Bepakt met audio-apparatuur.


Hou m'n blog in de gaten voor updates!

Control: The Fappie Curtis Story

Revelation

As I stood there in a sea of needy strangers, I realized that starting from before the beginning would be utterly useless, because I would most probably do it all over again.

I Heart Abrams: Part II

Een tijdje terug (een jaar of iets dergelijks), schreef ik een soortgelijk bericht over de serie Alias. Een serie die ik via Marie ontdekte, en waar ik uiteindelijk alle dvd's van kocht. JJ Abrams, creator of both Alias and Lost. De man wist mijn bloeddruk met Alias al vaker op de proef te stellen. Plottwists en onthullingen. Mysteries zonder antwoorden. Niets is wat het lijkt, is zijn motto blijkbaar.

Het eerste seizoen van Lost was baanbrekende televisie. Van de eerste tot de laatste aflevering ontzettend spannend. Het tweede seizoen deed me teleurstellen. Ik was bang dat Abrams al zijn kruit verschoten had met het eerste seizoen, zoals de mensen van Prison Break dat ook deden. Tegen het einde van het seizoen werd het allemaal weer wat beter. Een goede aanloop naar seizoen drie. Dit seizoen was weer helemaal geweldig. Anders dan de eerste twee, much like Alias. Die seizoenen verschilden ook ontzettend van elkaar.

Net heb ik de drie laatste afleveringen van het derde seizoen gezien, en ik ben nog steeds pumped with adrenaline. Ik ga er niets over zeggen omdat ik weet dat nog niet iedereen het heeft gezien. Maar boy, did I love it.

JJ Abrams is een wonder.
De Hitchcock/Shyamalan/Spielberg van televisie.

Bicycle Bonanza! Part II: Retrieved and Relieved

Toen ik met Z aankwam bij mijn fiets, om vervolgens zijn arsenaal aan sleutels te proberen op mijn ondoordringbare slot, klopte mijn hart in mijn keel. Ik durfde niet te kijken, maar aan Z's reacties te horen zag het er niet rooskleurig uit. Geen van de sleutels werkte. Nu werd ik pissig. Ik was tot nu toe al zo'n 20 uur kalm gebleven (yet stressed), maar nu werd ik echt pissig. Ik begon te vloeken en te schreeuwen, en toen zag ik hem. De sleutel. Zo'n 6 meter verwijderd van mijn fiets, zonder ook maar enig idee te hebben hoe hij daar kwam.

Another unsolved crime in the world, but at least with a happy ending.

Bicycle Bonanza! Part I: Me And My Vanished Key

Gisteravond ging ik wat drinken met Maaike. Ik kom van de pont af, en zet m'n fiets op slot op dat fietseneiland naast de pont. Als ik richting Centraal loop, vraag ik me af waar ik mijn sleutel heb gelaten. De sleutel van de ketting waar ik zojuist mijn fiets mee heb vastgezet. Weg, foetsie, gone. Mijn jas, broek en tas meerdere keren binnenstebuiten gekeerd, maar zonder resultaat. Ik kon me niet meer herinneren wat ik met die sleutel deed nadat ik mijn fiets op slot zette.

Tja, dus na een avondje poolen met Maaike en wat Fons Vitae-tuig waar we onderhand pool-buddies mee zijn, besloot ik maar naar The Faab Residence te gaan. Eerst naar het Centraal gelopen om vervolgens de bus te pakken. Eenmaal daar aangekomen kom ik tot de conclusie dat de bussen niet meer rijden. Fijn. Nu moet ik naar West lopen. En uiteraard, ik verdwaal om half 2 's nachts in Amsterdam. Uiteindelijk toch aangekomen, en meteen gaan slapen.

Ik ben nu weer thuis. Ik heb net de scene of the crime nog eens goed onderzocht, maar geen sleutel. Mijn enige hoop is Z. Hij heeft een motherkey die dit soort sloten openkrijgt. Laten we hopen dat het werkt...


TO BE CONTINUED...

Through With Love

Deze film schoot me vandaag opeens te binnen. 'Everyone Says I Love You', een musical van Woody Allen. Een film die er altijd voor zorgt dat ik me warm and fuzzy voel. Zelfs Edward Norton (die een paar posts geleden nog heel New York City zwart maakte met in elke zin het woord 'fuck') zingt in de film vrolijk voor zijn geliefde Drew Barrymore.

Dit zijn 2 scenes die me ontzettend dierbaar zijn. Het nummer wat je hoort wordt gebruikt als rode draad door de hele film. Let op de dansscene aan de Seine. Prachtig.

Een zingende en dansende Woody Allen.

Paris, Je T'Aime

Vandaag Paris Je T'Aime herzien. Prachtig. 20 korte films over liefde in Parijs van rond de 7 minuten lang. Een paar mindere, een paar middelmatige, en ook een paar ontzettend mooie. Hier is één van mijn favorieten, geregisseerd door de gebroeders Coen.