Allereerst, mijn oprechte excuses voor het tenenkrommende en afgezaagde gedichtje in het bericht hiervoor. Ik probeer tevergeefs om mijn blog enige variatie te schenken. Ik moet zeggen dat de ideeën er zeker zijn (in overvloed!) - alleen de uitwerking is iets minder. Ik moet er gewoon even voor gaan zitten. Tot nu toe zijn al mijn berichten impulsen geweest, zoals het misschien ook wel hoort.
Vrijdagavond heb ik met de jongens doorgebracht. Eerst gingen we naar de videotheek, waar we ontzettend lang gedaan hebben over het uitzoeken van films. Uiteindelijk kwamen we naar buiten met Night Watch (de Russische horrorhit), The Animatrix en jawel, Problem Child.
Daarna hebben we op kosten van Bas bij McDonald's gegeten, en daarna hebben we op kosten van Bas boodschappen gedaan voor de avond. Chips en fris, je kent het wel. De rest van de avond en de volgende ochtend waren erg gezellig, hoewel de films niet al te best waren.
Gisteren heb ik Höstsonaten gezien, een film van Ingmar Bergman, één van de meest gerespecteerde filmmakers ter wereld. Ik heb nu wel zo'n beetje elke Woody Allen film gezien die er bestaat, die periode is nagenoeg voorbij. Een nieuwe periode breekt aan: Scandinavische cinema. Wat een prachtige films zijn er voortgekomen uit dat minstens even prachtige gebied! Ik heb onderhand vier films van de goede man bekeken, en drie er van waren ontzettend goed. Ook de Italiaanse cinema begint me te intrigeren. De afgelopen week heb ik ook mijn eerst Fellini gezien, La Strada. Geweldige film, ontroerend als ik weet niet wat. Federico Fellini. Je haat hem, of je vindt hem helemaal geweldig. Legendarische Italiaanse filmmaker die ik jammergenoeg nu pas begin te ontdekken. Alhoewel, jammergenoeg... Ik ben ook wel enigzins blij dat er zo ontzettend veel mooie dingen zijn in de filmgeschiedenis waar ik geen flauw benul van heb, en nog door mij ontdekt moeten worden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten