Brick

Eens in de zoveel tijd komen er films op je pad waarin je jezelf helemaal kwijtraakt en je ruim anderhalf uur in een andere wereld bevindt. Brick is er zo één. Een ode aan de klassieke film-noir, met name die van Humphrey Bogart. Een circus van herkenning voor liefhebbers van dit genre. Het noir-genre is verplaatst naar een Amerikaanse high-school setting, en slaagt daarin op alle fronten. Het was spannend, het was grappig, het was boeiend en het was Twin Peaks. Prachtige setting, geweldige personages, en overdonderende dialogen. Een aantal voorbeelden:


Throw one at me if you want, hash head. I've got all five senses and I slept last night, that puts me six up on the lot of you!


Ask any dope rat where their junk sprang and they'll say they scraped it from that who scored it from this who bought it off so and after four or five connections the list always ends with the Pin. But I bet you got every rat in town together and said 'show your hands' if any of them've actually seen the Pin, you'd get a crowd of full pockets.


De dialogen zijn (net als in de klassieke noir) zo snel en gevat dat de ondertiteling deze film eigenlijk niet helemaal laat overkomen zoals hij bedoeld is. Dat is jammer. Maar gelukkig beheersen we tegenwoordig de Engelse taal meer dan voldoende!

Joseph Gordon-Levitt is fenomenaal als stoïcijnse tienerdetective. Daar gaan we nog veel van horen, mark my words.

Een geweldige film, waarvan ik vermoed dat hij elke keer beter wordt. Het Memento effect.