Liefde is slechts een kompas,
Gebroken harten eens van glas,
Maar in het donker van de eenzaamheid,
Raak ik steeds de weg weer kwijt.
De kilte van mijn bed,
Het oneindig van mijn dekens,
Word ik straks alsnog gered,
Zijn er altijd nog de littekens.
Het steekt ver over oranje dalen,
Voor een horizon van goud,
Eentje waar je wilt verdwalen,
Mits er iemand van je houdt.
Ik verdwaalde met kompas,
Maar mijn hart was al van glas,
Zelfs toen jij nog bij me was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten