Smurf
1989 - 2007
1989 - 2007
Twee dagen voor ik naar Egypte ging kreeg Smurf een soort stroke, en sindsdien was ze niet meer dezelfde. Ze was in de war, vermagerde, at aarde en likte aan de muur. Ze kon ook niet goed meer zien. Verder was ze vrij rustig en ze leek geen pijn te hebben, dus we besloten om het nog maar even aan te kijken. Vanmorgen heeft ze een tweede beroerte gehad, die de hele linkerkant van haar lichaam verlamde. Ze lag op haar verlamde kant te kermen van de pijn, dus toen hebben we besloten dat het mooi was geweest. We hebben haar weggebracht en laten inslapen. Ze ligt nu in de tuin begraven, met deken en al.
Omdat ik vanochtend op een belachelijk uur thuiskwam (half 7, waarvan ik de voorgaande vijfentwintig uur wakker was geweest), was ik van plan om de hele middag in bed te blijven. Toen ik net een paar uur in bed lag sprong ik eruit toen ik hoorde dat het niet goed met Smurf ging. Ik heb na al het gedoe nog geprobeerd te slapen, maar ik heb in plaats daar van 4 uur zwetend wakker gelegen.
Vanaf m'n tweede is dat beest er al geweest. Ze is bijna net zo oud als ikzelf. Ik kan me niet herinneren hoe het zonder haar was. Het zal vanaf nu een raar gezicht zijn als ik thuiskom en de bank is leeg. Geen etensbakje meer in de keuken, geen kattenharen meer op de bank. Geen gejank meer midden in de nacht omdat ze aandacht wil. Je zou denken dat ik daar blij mee zou zijn, maar niets is minder waar. Ik ga het allemaal missen, stuk voor stuk.
Smurf,
I salute you.
4 opmerkingen:
Ah San, dat is écht naar.
Sterkte, x
My Condolences.
Smurf, you will be missed.
De mijne ook! Smurf was een waardig beest.
r.i.p. aan de nabestaanden
Een reactie posten