The Cure

Na maandenlang smachten was het afgelopen dinsdag eindelijk zo ver. We moesten er weliswaar voor naar Rotterdamn, but so be it. Vanaf 14:00 uur stonden we met een groepje die-hards voor de ingang van Ahoy. Ezra's wanna-be Robert Smith hairdo was mislukt, en ik had niet meer aan knalrode lippenstift gedacht, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik had er niet aan gedacht dat ik nog een tas met me meebracht en die wel degelijk kwijt wilde in de garderobe, omdat ik anders als een pakezel tussen kwade goths zou staan dansen. 'Maar als ik naar de garderobe ga, staan we niet meer vooraan' dacht ik. Er was sprake van een intens dilemma. Na vier uur in de regen en hagel te hebben gestaan gingen de deuren eindelijk open. We mochten naar binnen, en uiteindelijk hakte ik de spreekwoordelijke knoop door en besloot toch naar de garderobe te gaan. Het was een mooie garderobe, hoewel net als alle andere in welke concert- en/of evenementenhal dan ook. Ik besloot zelfs nog naar het toilet te gaan. Ik voelde me een waaghals van jewelste. Ook het toilet in dit prachtige establissement was een feest wat kuisheid en decoratie betrof. Ik genoot van mijn episode op het toilet. Meer dan normaal. Misschien kwam het door de druk van het concert, dan wel door het feit dat het zo'n mooi toilet was. Later heb ik de Ahoy-officials nog gecomplimenteerd met hun prachtige aanwinst op het gebied van ontlastingsopvang. Het gebeurt immers niet elke dag dat zo'n prachtige ruimte je van al je zorgen in de wereld ontdoet en je laat zweven in een wereld van perfectie, die voor jou alleen gemaakt lijkt te zijn. Het was een intiem moment, zowel als een doorbraak in mijn creatieve ontwikkeling tot dat moment. Inmiddels denk ik nog vaak terug aan het toilet, en wens ik soms dat ik ooit zo'n toilet mag bezitten, al is het maar voor even.

Toiletten zijn er in alle soorten en maten. Sommigen zijn klein, sommigen juist heel ruim, en sommigen zijn smerig. Uiteraard bestaan er talloze combinaties, en neem van mij aan dat niet één toilet in de wereld gelijk is aan de ander. Ze zijn ieder uniek, en hebben allen hun eigen eigenschappen. Uiteraard vereist het veel zorg en secuur werk om een toilet
schoon en hygiënisch te houden. Dat is ook de reden dat sommige toiletten gratis zijn, en sommigen verbonden zijn aan enkele kosten, meestal rond de 30 eurocent.

Maar goed, ik dwaal af, terug naar de dag van het concert! Ik was dus op het toilet. Ik was in de middag al geweest in het overdekte winkelcentrum, zo'n 200 meter verderop, maar doordat we in de rij nog enkele vloeistoffen naar binnen hadden gewerkt voelde ik mij verplicht om nog even snel te gaan, anders zou ik misschien tijdens het concert moeten. Het toilet waar ik me eerder op de dag bevond (en waar ik overigens 20 eurocent aan kwijt was) was bizar genoeg verlicht met blacklight. Het gaf een vreemde maar uiterst prettige sensatie aan het ontlastingsproces. Goed, terug naar de Ahoy. Ik was dus voor het concert aan het urineren, en wel in een hokje, omdat urinoirs me vaak een ongemakkelijk gevoel geven. Ik voel me vaak bekeken, en heb altijd het gevoel dat ik een praatje moet maken met de persoon naast me. Daarom koos ik voor een hokje deze avond. De bril was vies, maar dat maalde niet. Ik was er uiteraard alleen om wat urine te lozen.

Toen ik op het TNT-kantoor een keer met hoge nood naar het toilet moest (voor een geval waar ik de bril wel degelijk trachtte te gebruiken) vreesde ik op een smerige en met bacterieën geinfecteerde wc-bril te moeten zitten. Dat was het moment dat ik één van de meest wonderbaarlijke uitvindingen in de toiletindustrie aanschouwde: 'Toilet Seat Cleaner' heette het. Omdat ik niet exact wist hoe ik deze technologische doorbraak moest gebruiken, overwoog ik om een leidinggevende erbij te halen, maar iets in mij wilde deze uitvinding voor mij alleen houden. Daarom besloot ik zelf uit te zoeken hoe het apparaat in zijn werking trad. Ik moest eerst wat toiletpapier bij elkaar zien te sprokkelen, en vervolgens moest ik het onder het kastje houden. Met de andere hand diende ik op de knop in het midden van het kastje te drukken, en er werd een scherp geurende vloeistof op het papier gespoten. 'Dat moet haast wel desinfecterend spul zijn' dacht ik. Ik had gelijk. Binnen enkele seconden poetste ik de bril op en kon ik er zowat mijn eigen reflectie in zien. De rest is geschiedenis.

Het concert was fenomenaal. Ik was ontzettend ontroerd toen Robert Smith opkwam, we stonden op 4 meter afstand van hem, en ze speelden 3 uur en een kwartier.
Hier is de setlist:

Plainsong
Prayers For Rain
A Strange Day
Alt.End
The Walk
The End Of The World
Lovesong
Pictures Of You
Lullaby
From The Edge Of The Deep Green Sea
Kyoto Song
Hot Hot Hot!!!
Please Project
Push
Inbetween Days
Just Like Heaven
Primary
A Boy I Never Knew
Maybe Someday
Never Enough
Wrong Number
One Hundred Years
Disintegration

Toegift 1:
The Lovecats
Let's Go To Bed
Friday I'm In Love
Freak Show
Close To Me
Why Can't I Be You?

Toegift 2:
Three Imaginary Boys
Fire In Cairo
Boys Don’t Cry
Jumping Someone Else’s Train
Grinding Halt
10:15 Saturday Night
Killing An Arab

Toegift 3:
Faith
A Forest


Voor de liefhebbers: