Wildwood Flower

Jullie zijn ongetwijfeld allemaal op de hoogte van de laatste ontwikkeling in mijn liefdesleven: Marie en ik zijn weer bij elkaar. Ik weet wat jullie denken, en dat neem ik jullie niet kwalijk. We konden niet meer met de twijfel en onzekerheid omgaan. Ik wil mezelf over 10 jaar niet de vraag stellen: Hoe zou het gegaan zijn als we het tóch hadden geprobeerd? Hoe dit ook afloopt, we hebben in ieder geval een antwoord. Ik heb er nu wel ontzettend veel vertrouwen in. Er waren zoveel dingen die ons toen in de weg stonden. We waren ook gewoon een stel stomme pubers. Ik kon nogal dwars en eigenwijs zijn, en we hadden allebei zip verstand van relaties. Het is al zo lang geleden, de laatste keer dat we het er echt op gewaagd hebben! Het rare is dat we alleen maar verliefder op elkaar werden toen we niet bij elkaar waren. Jullie zullen hoogstwaarschijnlijk wel gezien hebben dat er altijd wel iets in de lucht hing tussen ons. In Lemele was dat onmogelijk te verbergen. Sinds de vakantie hebben we een beetje met het idee gespeeld om het weer te proberen. Dit was ook geen spontane beslissing, we hebben er lang over gepraat en over nagedacht. Het enige wat tussen ons in staat is dat zij Daniel Craig geen goede Bond vindt. Maar ze draait wel bij.

Zij is het gewoon. Zij is het helemaal. We voelen elkaar altijd aan en begrijpen elkaar door en door. Het is geweldig, we hoeven zelden iets aan elkaar uit te leggen. Er is niemand die me meer inspireert en motiveert dan zij. Als ik het even niet meer zie zitten staat ze er om me moed in te praten. We kunnen uren praten over film en muziek, hebben dezelfde humor. Ik voel me zo goed als ik bij haar ben. Ze is een soort drug. Ik hoop dat ik nooit meer hoef af te kicken. En ze is zó ontzettend mooi. Ze is een engel. Gelukkig weer die van mij.

Je t'aime, bloem!