dinsdag 28 november 2006

You Know His Name # 2



Ik krijg Casino Royale maar niet uit m'n kop. Ik moet die film echt zo snel mogelijk weer zien. Ik heb de afgelopen dagen ook intensief de soundtrack zitten luisteren, en die is ook gewoon zo goed. Heerlijk hoe David Arnold de klassieke Bond-thema's met de nieuwe melodie van de titelsong van Chris Cornell heeft verwoven.

Ik moet hem weer zien!

Wincing The Night Away

Het nieuwe album van The Shins is op internet uitgelekt, and I got my hands on it! Wincing The Night Away, wat net zoveel betekent als: De Nacht Weghuiveren. I know, it's awesome. Er staan een paar hele goede nummers op, een paar mindere, en een paar redelijke. Een gemiddeld album dus, zou je kunnen zeggen. Mijn favoriete nummer op het moment is Australia, cheery Shins-rockin'.

zondag 26 november 2006

You Know His Name

Zo, dat lucht op zeg. Mijn James Bond honger is eindelijk gestild. En hoe! Martin Campbell heeft iedereen weer even laten zien hoe je een nieuwe Bond introduceert. Deed hij het al eerder met Brosnan in Goldeneye, doet ie het verdomme nu weer met Danny Craig!

Craig is een geweldige Bond. Hij heeft alles in huis. En dan te bedenken dat dit nog maar zijn eerste is. Ik weet nog hoe goed Brosnan in zijn rol zat in zijn tweede en derde invulling. Laten we over die vierde maar zwijgen. Mijn punt is, dat hoewel deze film slechts als een re-invention gold van het Bond-genre, in de volgende films gaan gewoon alle remmen los, en ik kan niet meer wachten. De Bond-muziek, die ik toch wel een klein beetje miste, zal volop aanwezig zijn, Craig zal beter in zijn rol zitten, en hopelijk worden Q en Moneypenny teruggebracht. Als je die elementen toevoegt aan deze Bond, de grauwere, arrogantere, minder aantrekkelijke en realistischere Bond, dan heb je dé perfecte Bond-film voor deze tijd te pakken.

Ook nog even iets wat gezegd moet: De openingscredits waren echt zó ontzettend mooi en vernieuwend. De haren in m'n nek gingen overeind staan. Die beelden onder Chris Cornell's nummer, geweldig.

Pierce, ik hou van je en ik zal je nooit vergeten, maar na Die Another Day moest het echt anders. Over een paar jaar staat de Bond van Daniel Craig bij mij in het lijstje van Jack Bauer.

Ik ga hem zeer zeker binnenkort herzien in de bioscoop. Ik weet bijna zeker dat ik hem de tweede keer nóg beter vind.

zaterdag 25 november 2006

Moving On

Na een paar helse dagen van pijn, woede en teleurstelling, was het gisteren dan eindelijk zover: Turning Point. Het punt dat ik tot inkeer kom, en het verleden laat rusten.

Op school: Electro. Ik dacht altijd dat Wiskunde en Duits de stomste vakken waren op school, maar er is een nieuwe overwinnaar. Vreselijk. Het ergste is nog dat de meeste mensen in onze klas allemaal van zo'n kaderberoepsgerichte opleiding afkomen, en daardoor al een goede voorkennis hebben. Maar ja, De Fapster en ik weten nog net hoe je een lamp indraait, en zelfs dát kan de mist in gaan.
Daarna zag ik dat mijn maandelijkse IB-Groep bijdrage was gearriveerd, dus dat moest gevierd. Seinfeld, seizoen 7. Bij Fame kwamen we Bas tegen, die kadootjes voor Robin aan het kopen was. Leuke kadootjes. Vooral die ene. Die grote!

Wij drie musketiers draafden nog even gezamelijk de stad door. De Fapman moest later nog naar de LOL, voor wij drieën naar Ez, die nog op stage zat, zouden vertrekken om ons daar tegoed te doen van alle gezelligheid, films en computerspelletjes. Bas kon niet meer naar huis, anders zou hij te laat bij Ez aankomen. Zijn fiets stond nog op school, en dus besloot ik met hem mee te gaan, terwijl Faab nog even snel naar huis ging. Fiets gehaald, en Bas besluit me te trakteren op een stevig drankje. Wil het niet dat we worden aangesproken door twee fotografen van het vrouwelijke geslacht. Of we model wilden staan voor wat lesmateriaal van maatschappijleer over asociale jongeren. Maar natuurlijk willen wij dat! Bas moest een blikje weggooien, en ik moest agressief in de camera kijken. Dat was natuurlijk geen enkel probleem.

Goed, op naar een café. Sfeervol, classy, luxe. We zitten aan de bar, en Bas besluit om een wodka-martini te proberen. De volgens Bas Algarijns-Franse barman snapt hier niets van.


Wodka-martini? Van James Bond. Die ken je toch wel?
-Nee, meneer.
Hoe duur is een wodka-martini?

De Barman loopt naar een computer en zoekt het met veel moeite op. Na een tijd komt hij terug.

-Dat kan niet, meneer. U kunt ze alleen los van elkaar krijgen.
Hoe duur is een wodka los? Hoe duur is een martini los?
-Dat weet ik niet meneer, ik weet het niet uit mijn hoofd. Ik moet het eerst opzoeken.
Doe maar twee whisky voor onder de tien euro.
-Goed, meneer.


Goed, we zijn weer onderweg. Ik zit bij Bas achter op de fiets, we fietsen langs de Amstel en heel Amsterdam is verlicht. We zijn onderweg naar Ez om een film te kijken, en ik denk terug aan de afgelopen week. Een pijnscheut. Elke verdomde keer als ik er aan terugdenk sluit ik mijn ogen en schud ik mijn hoofd. De routine. Maar deze keer denk ik ook aan school. Aan hoe ik niet eens een stekker in elkaar kan zetten en hoe grappig dat was geweest vandaag. Ik denk aan Bas en Robin, 5 jaar samen, bijna samenwonend. Aan de geïrriteerde barman, en de wanhopige fotografen. Mijn vrienden. Mijn verlichte Amsterdam. Jill en Meaghan, en aankomende zomer. Kerst! Ik denk aan Laura-Jane, hoe gek ze op me was. Ik denk aan alles wat er mooi is, en hoe dat zoveel meer is dan de dingen die dat niet zijn.
We fietsen nu langs de Cultvideotheek, mijn kerk. En dan stel ik mezelf die vraag. Die vraag die alles in perspectief zet:

Wat is nou eigenlijk het probleem?

donderdag 23 november 2006

Quote-A-Rama!



Sometimes I wonder if I've changed so much, my wife is even gonna recognize me whenever it is I get back to her, and how I'll ever be able to, tell about days like today. Ahh, Ryan. I don't know anything about Ryan, I don't care. The man means nothing to me; he's just a name. But if, you know, if going to Remal, and finding him so he can go home, if that earns me the right to get back to my wife, well then, then that's my mission.


Captain John H. Miller (Tom Hanks),
Saving Private Ryan (1998)

woensdag 22 november 2006

Movie Update! # 4



Een splinternieuwe teaser van onze Z-Man.

maandag 20 november 2006

Lokale Omroep Landsmeer: Escape From Reality

Ik zit er toch al een paar maanden bij, en heb er nog vrijwel niks over geschreven. Bij de LOL kan ik helemaal ontsnappen van alles om me heen. Nieuwe mensen, nieuwe dingen om te leren. But above all, het is heel gezellig.









zondag 19 november 2006

Blind Fury


























Gisteren op televisie. Rutger Hauer als een blinde samuraikrijger die het opneemt tegen de maffia. What more could a person want?

donderdag 16 november 2006

Movie Update! # 3

Het is weer een tijd geleden dat Ez en ik jullie verwend hebben met een free taster of that what will be the greatest motion picture event of all time. We zijn nog druk bezig met inkorten en monteren, daar valt niet veel over te vertellen. Maar we hebben wel speciaal voor jullie dit fijne fragment openbaar gemaakt! Geniet ervan.


woensdag 15 november 2006

Good Old Days...



Alweer meer dan een jaar geleden. Vond deze foto toevallig, en ik dacht ik deel hem met jullie! Eigenlijk waren dat voor mij helemaal niet zulke 'good old days'. Mijn days van nu zijn een stuk beter. Ik zie wel dat ik toen nog dat ene overhemd paste... Hmm.

dinsdag 14 november 2006

A Fresh New Look

Het was tijd voor een nieuw gezicht, en de timing was perfect. Blogger Beta is een stuk gebruiksvriendelijker als het aankomt op het uiterlijk van je blog veranderen. En omdat we allemaal met spanning zitten te wachten op de nieuwe Daniel Craig-film (Casino nog iets), dacht ik: Ik neem een James Bond thema. Dit was officieel de teaserposter van The World Is Not Enough, maar is nu het nieuwe gezicht van mijn blog!

For the time being, that is.

The Man Who Fell To Earth


zondag 12 november 2006

M*A*S*H

Alan Alda is één van mijn favoriete acteurs allertijden, en niet alleen omdat hij geweldig acteert, maar ook omdat hij me altijd aan het lachen krijgt. Net zoals hier. Voor degene die Alan niet kennen, hij is degene die het hardst lacht. Eén van de ontelbaar leuke scenes uit M*A*S*H. Enjoy.

vrijdag 10 november 2006

Quote-A-Rama!

http://www.moviesonline.ca/movie-gallery/albums/mallrats/mallrats.jpg

One time my cousin Walter got this cat stuck up his ass. True story. He bought it at our local mall, so the whole fiasco wound up on the news. It was embarrasing for my relatives and all, but next week, he did it again. Different cat, same results, complete with another trip to the emergency room. So, I run into him a week later in the mall and he's buying another cat. And I says to him, "
Jesus, Walt! What are you doing? You know you're just gonna get this cat stuck up your ass too. Why don't you knock it off?" And he said to me, "Brodie, how the hell else am I supposed to get the gerbil out?" My cousin was a weird guy.

Brodie Bruce (Jason Lee),
Mallrats (1995)

donderdag 9 november 2006

Is Er Dan Niets Meer Heilig?

Heleen van Royen in de Playboy. Kennelijk dus niet.

maandag 6 november 2006

The Greatest Band On Earth

Tenacious D is een band die bestaat uit de (naar eigen zeggen) twee grootste rockfenomenen ter wereld. Jack Black, en Kyle Gass. Al jaren ben ik gek op hun muziek, hun korte films, en hun shortlived televisieserie. Maar nu is het dan zover. Iets waar ik al meer dan een jaar naar uitkijk: Hun eerste bioscoop film, The Pick Of Destiny. De trailer zag er leuk uit, maar wat ik net op internet vond heeft mijn verwachtingen nog hoger gespannen. De eerste ontmoeting tussen JB en KG. En als je van 'The D' houdt, ga je hier gegarandeerd kippenvel van krijgen. This will truly make you cream your jeans. Ik kan niet meer wachten!

woensdag 1 november 2006

Emergency Room



Een serie waar jullie mij misschien niet zoveel over horen als Alias, 24, Prison Break of Lost, is ER. Toch al zo'n jaar of 5 heb ik geen aflevering gemist, en volg ik de gebeurtenissen in het Cook County Hospital in Chicago. ER is niet wat de meeste ziekenhuisseries wel zijn: zeikerig en sentimenteel. Deze serie kan zich qua spanning meten met 24, en het drama is van het allerhoogste niveau. Karakters waar je écht om geeft, waar je je mee kan identificeren, en die heel dicht bij je hart liggen. Ik ben nu in mijn negende seizoen, en ik geniet er nog elke aflevering van. Van de 'oldies' met Clooney, tot waar ik nu ben.




De serie is niet eens zo heel gevarieerd, maar de verhaallijnen van de karakters maken dat je gewoon elke keer weer voor de televisie zit. Het is écht. Nou ja, het lijkt echt. Als je ER met elke andere ziekenhuisserie vergelijkt, zie je meteen het verschil. ER heeft de beste acteurs, de beste schrijvers, en de beste gastrollen (Don Cheadle als med-student met Parkinson, en Alan Alda als dokter met Alzheimer!) Nog een groot pluspunt: Maura Tierney. Ik hou echt van die vrouw. Haar manier van acteren, haar personage, haar gezicht. I love her! En ze doet me zo vreselijk aan Marie denken. In NewsRadio was ze al geweldig, in ER laat ze haar drama-acting zien.


ER. I'm lovin' it.