Een serie waar jullie mij misschien niet zoveel over horen als Alias, 24, Prison Break of Lost, is ER. Toch al zo'n jaar of 5 heb ik geen aflevering gemist, en volg ik de gebeurtenissen in het Cook County Hospital in Chicago. ER is niet wat de meeste ziekenhuisseries wel zijn: zeikerig en sentimenteel. Deze serie kan zich qua spanning meten met 24, en het drama is van het allerhoogste niveau. Karakters waar je écht om geeft, waar je je mee kan identificeren, en die heel dicht bij je hart liggen. Ik ben nu in mijn negende seizoen, en ik geniet er nog elke aflevering van. Van de 'oldies' met Clooney, tot waar ik nu ben.
De serie is niet eens zo heel gevarieerd, maar de verhaallijnen van de karakters maken dat je gewoon elke keer weer voor de televisie zit. Het is écht. Nou ja, het lijkt echt. Als je ER met elke andere ziekenhuisserie vergelijkt, zie je meteen het verschil. ER heeft de beste acteurs, de beste schrijvers, en de beste gastrollen (Don Cheadle als med-student met Parkinson, en Alan Alda als dokter met Alzheimer!) Nog een groot pluspunt: Maura Tierney. Ik hou echt van die vrouw. Haar manier van acteren, haar personage, haar gezicht. I love her! En ze doet me zo vreselijk aan Marie denken. In NewsRadio was ze al geweldig, in ER laat ze haar drama-acting zien.
ER. I'm lovin' it.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten