A Tribute

Ik was al een liefhebber van zijn werk, maar de afgelopen weken is hij een held van me geworden. De films, de karakters, de man zelf. Kevin Smith, voor de onwetenden onder jullie, is een scenarist/regisseur. And a damn fine one, if I may add. Zijn films zijn voornamelijk geinspireerd door films van Woody Allen en John Hughes. Twee regisseurs waar je mij nooit een kwaad woord over zult horen spreken. Bijna al zijn films spelen in hetzelfde universum, waardoor karakters dus altijd terugkomen in de films, dan weer als bijfiguur, dan weer als hoofdfiguur. De karakters kennen elkaar ook allemaal en er wordt altijd naar de andere films verwezen. Clerks, Mallrats, Chasing Amy, Dogma, Jay and Silent Bob Strike Back, Clerks II.

De twee figuren die alles met elkaar verbinden zijn Jay en Silent Bob (gespeeld door Smith zelf). Twee drugsdealers met
een hart van goud, ze weten alleen niet echt goed hoe ze zich moeten uiten. Daarom scheld Jay op alles en iedereen, en houdt Silent Bob altijd zijn mond. Hence the name, Silent Bob. Silent Bob opent zijn mond alleen voor de wijze les op het einde van de film.

Het is gewoon allemaal zo goed. De zorgvuldig gekozen soundtrack, de manier waarop hij zijn karakters omschrijft, de geweldige dialogen. De man geeft echt om zijn karakters. En één van de belangrijkste dingen: Het blijkt dat Ben Affleck wél kan acteren onder de regie van Kevin Smith! En laten we er niet omheen draaien; De man heeft ons Jason Lee gegeven! Er wordt altijd volop gescholden en het gaat altijd wel een keer over de meest weerzinwekkende seks (met ezels, en transseksuelen etc.), maar het hart zit altijd op de goede plaats. Als je tussen de lijnen leest, zul je zien dat het over niets meer dan echte vriendschap gaat, elke keer weer.