Een weekendje weg ter ere van mijn oma's verjaardag, afgelopen maand. Gegolfd, voor het eerst in lange tijd. De laatste keer was zo'n anderhalf jaar geleden, schat ik. Komen we bij die sportbalie om onze clubs en tassen te halen:
'Er zitten geen tee's in deze tas.' 'Tee's? Wa' zijn da'?' Damn idiots. Had ook nog nooit iemand om gevraagd. Waar moeten we dan inhemelsnaam vanaf slaan? Dat ging ook voor geen meter. We sloegen maar steeds van graspolletjes af.
Het was erg leuk om m'n neefjes en nichtjes te zien. Amber, 9 jaar, Youri, 7 jaar, Damian, 9 jaar, en Jim, 4 jaar. Met de eerste drie ben ik veel op stap geweest. Op dat soort momenten realiseer ik me hoeveel ik eigenlijk van kinderen hou. Een weekend lang oppassen (want daar kwam het voor mij wel op neer) doet je goed. Die kinderen kijken ook echt tegen me op, dus ze doen altijd wat ik zeg. Geweldig is dat.
'Youri, niet rennen met snoep in je mond.' Later doet ie het toch weer, en z'n zusje Amber zegt:
'Youri, niet rennen met snoep in je mond zei Sandy net!' Ik denk dat ik best een goeie vader zou zijn. Zolang m'n kinderen maar luisteren. Just kidding.
En while on the subject of kids, hier nog een amusante anekdote. Ik moest even op Jim passen, van 4. En hij bleef maar rennen en me uitdagen, dus ik vroeg of hij wat wilde drinken, zodat ie even iets had om mee bezig te zijn. Wijst ie Cola aan. Goed, daar doe ik niet moeilijk over. Okee, ik gaf hem misschien een iets te groot glas. Weet ik veel dat je dat niet aan een 4-jarige moet geven! De rest van de avond heeft ie iedereen in zijn of haar gezicht geboerd en op het einde van de avond zei hij:
'Mama, ik heb kak-eendje gedaan.' Ja, inderdaad, hij had z'n hele broek en meer ondergescheten.
Tja, bij mij gebeurd dat nooit na wat Cola.
Dan, de Oscars. Vanaf vanmorgen al het nieuws, radio en televisie ontweken, en met succes. Net na 4 uur kijken klaar met het leukste prijzenevenement van het jaar. Er valt niet heel veel bijzonders over te zeggen. Ellen DeGeneres deed het aardig als host, en Marty Scorsese heeft het eindelijk voor elkaar. Ben nog steeds erg benieuwd naar Babel.
Trouwens een hilarische act van Will Ferrell, Jack Black en John C. Reilly, die komt later nog op m'n blog. Als ik hem kan vinden, that is.
Ik was vanmorgen naar een testscreening van de film Freedom Writers met Hillary Swank. Ik was uitgenodigd door Universal als testpubliek, pretty nifty. Een film van Richard LaGravenese, schrijver van oa The Fisher King, één van mijn alltime favoured films. LaGravenese was zelf ook aanwezig en hield een praatje over de productie en beantwoordde een aantal vragen van studenten. Erg interessant allemaal, en Jörgen Raymann ouwehoerde het allemaal aan elkaar, hiep-hoi.
