Nu ik weer een projectperiode en een tentamenweek heb afgerond, kan ik het weer wat rustiger aan doen. Daarom ben ik met twee nieuwe comedyseries begonnen die ik altijd al heb willen proberen. Allereerst, Scrubs. Een unieke en originele comedy die zich afspeelt onder het personeel van het Sacred Heart ziekenhuis. Zach Braff (die we allemaal kennen en aanbidden na het door hem geschreven en geregisseerde EN geacteerde Garden State) speelt de hoofdrol, John 'JD' Dorian. De serie begint met zijn eerste dag in het ziekenhuis, en als kijker zie je wat er zich allemaal in zijn hoofd afspeelt. Die dingen worden heel creatief uitgebeeld. Denk aan de scene in High Fidelity waarin John Cusack op drie manieren Tim Robbins molesteert. Ik moest even aan de humor wennen, maar als je een aflevering of vijf gezien hebt, ben je verkocht. Zach Braff heeft een ongekend komisch talent, net als John C. McGinley, die we allemaal kennen uit oa. Office Space, als één van de Bob's, die bij iedereen evaluaties afneemt. Ook de rest van de cast is truly gifted, maar vooral de teksten zijn ongelooflijk gevat en ad rem. Het sarcasme vliegt je om de oren, en niemand wordt daarbij gespaard. Deze karakters groeien en groeien elke aflevering een stukje, iets wat je tegenwoordig niet vaak meer ziet op televisie. Ontzettend grappig, maar vaak ook ontroerend, met een ijzersterke soundtrack waar the Shins vaak genoeg in opduiken.
Dan, My Name Is Earl. Verplichte kost voor elke Jason Lee liefhebber, dus kon ik niet achterblijven. Earl is een dief met een goed hart. Hij steelt alles wat los en vast zit, en heeft eigenlijk overal een beetje schijt aan. Hij heeft twee zwarte kinderen met zijn blanke, niet al te slimme vrouw Joy, die hem in de eerste aflevering verlaat. Dan wint hij opeens 100.000 dollar met een kraslot, en meteen daarna wordt hij aangereden door een auto. Karma, denkt Earl, en hij besluit zijn leven te beteren. Hij maakt een lijst van alles wat hij fout heeft gedaan, en iedereen die hij verkeerd heeft behandeld, om het vervolgens allemaal één voor één recht te zetten, terwijl zijn vrouw hem op de hielen zit om hem te vermoorden of het geld op welke manier dan ook in handen te krijgen. Randy, de broer van Earl, en Catalina, een motelschoonmaakster, helpen hem hierbij. Elke aflevering is op zich een soort mini-film. Een compleet alleenstaand verhaal, met telkens verschillende karakters en locaties. Afgezien van de vaste cast dan. De serie moet nog even bij me groeien, maar wat ik tot nu toe gezien heb is erg grappig en origineel. Af en toe vrij grof, en andere momenten weer mierzoet. Ik denk dat ik over een paar afleveringen net zo hooked ben als aan Scrubs.
Dan, My Name Is Earl. Verplichte kost voor elke Jason Lee liefhebber, dus kon ik niet achterblijven. Earl is een dief met een goed hart. Hij steelt alles wat los en vast zit, en heeft eigenlijk overal een beetje schijt aan. Hij heeft twee zwarte kinderen met zijn blanke, niet al te slimme vrouw Joy, die hem in de eerste aflevering verlaat. Dan wint hij opeens 100.000 dollar met een kraslot, en meteen daarna wordt hij aangereden door een auto. Karma, denkt Earl, en hij besluit zijn leven te beteren. Hij maakt een lijst van alles wat hij fout heeft gedaan, en iedereen die hij verkeerd heeft behandeld, om het vervolgens allemaal één voor één recht te zetten, terwijl zijn vrouw hem op de hielen zit om hem te vermoorden of het geld op welke manier dan ook in handen te krijgen. Randy, de broer van Earl, en Catalina, een motelschoonmaakster, helpen hem hierbij. Elke aflevering is op zich een soort mini-film. Een compleet alleenstaand verhaal, met telkens verschillende karakters en locaties. Afgezien van de vaste cast dan. De serie moet nog even bij me groeien, maar wat ik tot nu toe gezien heb is erg grappig en origineel. Af en toe vrij grof, en andere momenten weer mierzoet. Ik denk dat ik over een paar afleveringen net zo hooked ben als aan Scrubs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten