Social Agony

Wat is het toch dat zo'n afkeer bij mensen oproept als het op postbodes aankomt? De 'invasion of privacy'? Vandaag ben ik aangevallen door een hond, natgespoten met een waterpistool en vanuit een raam door een sluipschutter bekogeld met waterballonnen. Hondenbaan! (Letterlijk.) Ik had ook nog aangetekende post, waarvoor ik dus bij mensen moet aanbellen. En ik betrapte mezelf erop, that the postman does indeed always ring twice!

Anyway, trying to stay positive. Al die vrije dagen zijn soms knap vervelend als je zo weinig te doen hebt, maar het geeft me wel de kans om m'n filmkennis wat op te schroeven. Alle achterstallige dvd's die hier al maanden rondslingeren krijgen eindelijk de kans bekeken te worden.

Aan de andere kant.. ik zou het niet erg vinden als school weer begint. Ik mis het op en neer naar Hilversum met alle inwoners uit van Moronville, het niets doen en ouwehoeren op de afdeling, en het gestress op de laatste dag van een project. But mostly, I miss the people. Als ik op het jaar terugkijk is het net een sit-com, met de mafste supporting characters. They annoy the hell outta you, maar als ze eenmaal weg zijn mis je ze.

I guess that's the whole ironic part of life:
Missing the things you don't even really like.