A Long December

Vrienden, op een goed nieuwjaar. Ik haat de jaarwisseling en alles wat er mee gepaard gaat. De afgelopen maand was ook kut, dus dat maakt vanavond alleen nog maar fijner. Kerst was kut, oudjaar is kut. Maar volgend jaar, I'm telling ya, dit wordt mijn jaar.

You guys watch me. I'm gonna rock the house.

Hier nog wat dames die ik in het komende jaar in bed probeer te krijgen.

Some Dames I Wouldn't Send Home If They Came Knocking Late At Night

May they all wind up in my bed at some point. Preferably all at once.

Dekens

Liefde is slechts een kompas,

Gebroken harten eens van glas,

Maar in het donker van de eenzaamheid,

Raak ik steeds de weg weer kwijt.

De kilte van mijn bed,

Het oneindig van mijn dekens,

Word ik straks alsnog gered,

Zijn er altijd nog de littekens.

Het steekt ver over oranje dalen,

Voor een horizon van goud,

Eentje waar je wilt verdwalen,

Mits er iemand van je houdt.

Ik verdwaalde met kompas,

Maar mijn hart was al van glas,

Zelfs toen jij nog bij me was.

Special Quote-A-Rama!

Vandaag een hele speciale Quote-A-Rama. Een hele scene, eigenlijk, uit The Fisher King van Terry Gilliam, wat mij betreft één van de mooiste en liefste films ooit gemaakt. Lies deep within my heart, en betekent ontzettend veel voor me. Het gaat over de vriendschap tussen een dakloze man, Parry (Robin Williams) en de aan lager wal geraakte radio-DJ Jack Lucas (Jeff Bridges). Eén van de verhaallijnen van de film is dat Parry ontzettend verliefd is op een excentrieke vrouw, Lydia (Amanda Plummer) die hij al jaren volgt op straat, maar die hij eigenlijk niet kent. Met de hulp van Jack weet hij de moed te verzamelen om Lydia uit te vragen, en deze scene speelt zich af na hun afspraakje.

Geniet hiervan.

LYDIA:
You're walking me home. I think you're a little attracted to me. And you'll probably want to come upstairs for some coffee.


PARRY:
I don't drink coffee.


LYDIA:
Then we'll probably have a drink.
And talk and get to know each other... a little better, get comfortable.
And then you'll... You'll sleep over. And in the morning, you'll awake...
...and you'll be distant. And you won't be able to stay for breakfast. Maybe just a cup of coffee.


PARRY:
I don't drink coffee.


LYDIA:
And then... we'll exchange phone numbers. And you'll leave ...and never call.
And I'll go to work and I'll feel so good... for the first hour, and then...
...ever so slowly, I'll turn into a piece of dirt.
I don't know why I'm putting myself through this.
It was really nice to meet you.
Good night.


PARRY:
Good night.
Excuse me! Wait, just...
Sorry. Wait one minute.
Excuse me. Please wait.


LYDIA:
I'm not feeling very well.


PARRY:
Well, no wonder.
We just met, made love and broke up,
all in the space of seconds.
I don't remember the first kiss,
which is the best part.


LYDIA:
It was very special to meet you.


PARRY:
It was for me too, but I think
it's time you should shut up now.
Shut up. Please?
I'm not coming up to your apartment.
That was never my intention.


LYDIA:
You don't want to.


PARRY:
Oh, no, I want to. I have a hard-on for you
the size of Florida. But I don't want just one night.
I have a confession I have to make to you.


LYDIA:
You're married? You're divorced? You have a disease?


PARRY:
No, please stop. I'm in love with you.
And not just from tonight.
I've known you for a long time.
I know that you come out from work
and fight your way out that door.
You get pushed back in, and then
you come back out.
I walk with you to lunch.
It's a good day...
...if you stop and get
that romance novel at that store.
I know on Wednesdays,
you go to that dim sum parlour.
And I know that you get a jawbreaker
before you go back into work.
And I know you hate your job
and you don't have many friends.
Sometimes you feel uncoordinated...
...and you don't feel as wonderful
as everybody else.
Feeling as alone and separate
as you feel you are...
I love you.
I love you.
I think you're the greatest thing
since spice racks.
I'd be knocked out if I could just
have that first kiss.
And I won't be distant.
I'll come back in the morning.
I'll call you, if you'll let me.
But I still don't drink coffee.


LYDIA:
You're real... aren't you?






En tegen die tijd staan ze allebei met tranen in hun ogen, en hebben ze hun eerste zoen.
This scene will make Hulk Hogan cry, I assure you.

De Jongen en de Trein

We moesten weer eens fijn een experimenteel filmpje maken voor Visuele Vormgeving, en net zoals de vorige keer, ging dat niet geheel vlekkeloos.

Ik ben een depressieve jongen die voor de trein wil springen, en een voorbijganger vraagt waar ik mee bezig ben. We hadden geen script, alleen dit concept, dus er werd volop improviseerd.

Personal Quote-A-Rama!

Milou en Ezra ontmoeten elkaar voor het eerst:

Fabian: Dit is Ezra trouwens...
Ezra: Hai, ik ben Ezra, met een Z.
Milou: Ik ben Milou, met O-U.

Dog Problems

Op aanraden van Fapman en Meggie, heb ik het album Dog Problems van The Format beluisterd. Een album zo goed als deze heb ik lang niet meer gehoord. Echt, geweldige catchy melodies in heerlijke originele nummers. Een aanrader, gaat dat luisteren.

Was It Worth It?

One More Minute

Well I heard that you're leavin'
Gonna leave me far behind
'Cause you found a brand new lover
You decided that I'm not your kind

So I pulled your name out of my Rolodex
And I tore all your pictures in two
And I burned down the malt shop where we used to go
Just because it reminds me of you

That's right you ain't gonna see me cryin'
I'm glad that you found somebody new
'Cause I'd rather spend eternity eating shards of broken glass
Than spend one more minute with you

I guess I might seem kinda bitter
You got me feeling down in the dumps
'Cause I'm stranded all alone in the gas station of love
And I have to use the self-service pumps

Oh, so honey, let me help you with that suitcase
You ain't gonna break my heart in two
'Cause I'd rather get a hundred thousand paper cuts on my face
Than spend one more minute with you

I'd rather rip out my intestines with a fork
Than watch you going out with other men
I'd rather slam my fingers in a door
Again and again and again and again and again

Oh, can't you see what I'm tryin' to say, Darlin...

I'd rather have my blood sucked out by leeches
Shove an icepick under a toenail or two
I'd rather clean all the bathrooms in Grand Central Station with my tongue
Than spend one more minute with you

Yes, I'd rather jump naked on a huge pile of thumbtacks
Or stick my nostrils together with crazy glue
I'd rather dive into a swimming pool filled with double-edged razor blades
Than spend one more minute with you

I'd rather rip my heart right out of my ribcage with my bare hands
and then throw it on the floor and stomp on it 'till I die
Than spend one more minute with you

Vuilnisman, mag deze zak ook mee?

Changing Identity

Waarde lezers, mijn emailadres heeft zijn laatste email verzonden. Het is tijd voor een nieuwe. Namelijk: bizarrosander@hotmail.com. Voor de MSN-vrienden onder jullie, daar mag mijn post voortaan naartoe. Ook voor de niet MSN-vrienden onder jullie natuurlijk!

Fragments of Joy

Ik ben nooit een groot voorstander geweest van het quoten van lyrics, omdat je het natuurlijk wel kunt lezen, maar je krijgt nooit de impact die je bij het horen van het nummer wél krijgt. Maar, lieve kindertjes, dat kan me vanaf vandaag niets meer schelen, dus hier is het eerste fragment, en er zullen er nog meer volgen.

And the tails will never mend,
‘Cause you had it in for me so long ago
Boy, I still don't know,
I don't know why and I don't care,
Hardly anymore,
If you'd only seen yourself hating me
Hating me,
When I've been so much more than fair
But then you had to lay those feelings bare,
One thing I know still got you scared,
You're all that cold iron,
And never once aired of our dead

The Shins - Turn On Me

A Tribute

Ik was al een liefhebber van zijn werk, maar de afgelopen weken is hij een held van me geworden. De films, de karakters, de man zelf. Kevin Smith, voor de onwetenden onder jullie, is een scenarist/regisseur. And a damn fine one, if I may add. Zijn films zijn voornamelijk geinspireerd door films van Woody Allen en John Hughes. Twee regisseurs waar je mij nooit een kwaad woord over zult horen spreken. Bijna al zijn films spelen in hetzelfde universum, waardoor karakters dus altijd terugkomen in de films, dan weer als bijfiguur, dan weer als hoofdfiguur. De karakters kennen elkaar ook allemaal en er wordt altijd naar de andere films verwezen. Clerks, Mallrats, Chasing Amy, Dogma, Jay and Silent Bob Strike Back, Clerks II.

De twee figuren die alles met elkaar verbinden zijn Jay en Silent Bob (gespeeld door Smith zelf). Twee drugsdealers met
een hart van goud, ze weten alleen niet echt goed hoe ze zich moeten uiten. Daarom scheld Jay op alles en iedereen, en houdt Silent Bob altijd zijn mond. Hence the name, Silent Bob. Silent Bob opent zijn mond alleen voor de wijze les op het einde van de film.

Het is gewoon allemaal zo goed. De zorgvuldig gekozen soundtrack, de manier waarop hij zijn karakters omschrijft, de geweldige dialogen. De man geeft echt om zijn karakters. En één van de belangrijkste dingen: Het blijkt dat Ben Affleck wél kan acteren onder de regie van Kevin Smith! En laten we er niet omheen draaien; De man heeft ons Jason Lee gegeven! Er wordt altijd volop gescholden en het gaat altijd wel een keer over de meest weerzinwekkende seks (met ezels, en transseksuelen etc.), maar het hart zit altijd op de goede plaats. Als je tussen de lijnen leest, zul je zien dat het over niets meer dan echte vriendschap gaat, elke keer weer.

Cut!

Een filmpje voor school maken. Ik heb met Kim afgesproken om te gaan lunchen, maar eigenlijk wil ze met me praten, en weet ik van niks. Ze wil met me praten over het feit dat ze zwanger is, en niet eens van mij! Ja, ik kan echt geweldige verhalen schrijven... Dit is niet het filmpje zelf, maar alle shots die mis zijn gegaan, omdat deze versie zoveel grappiger is.

Quote-A-Rama!

There's an old joke - um... two elderly women are at a Catskill mountain resort, and one of 'em says, "Boy, the food at this place is really terrible." The other one says, "Yeah, I know; and such small portions." Well, that's essentially how I feel about life - full of loneliness, and misery, and suffering, and unhappiness, and it's all over much too quickly. The other important joke, for me, is one that's usually attributed to Groucho Marx; but, I think it appears originally in Freud's "Wit and Its Relation to the Unconscious," and it goes like this - I'm paraphrasing - um, "I would never want to belong to any club that would have someone like me for a member." That's the key joke of my adult life, in terms of my relationships with women.

Alvy Singer (Woody Allen),
Annie Hall (1977)

Time Collision

You Know His Name # 2

Ik krijg Casino Royale maar niet uit m'n kop. Ik moet die film echt zo snel mogelijk weer zien. Ik heb de afgelopen dagen ook intensief de soundtrack zitten luisteren, en die is ook gewoon zo goed. Heerlijk hoe David Arnold de klassieke Bond-thema's met de nieuwe melodie van de titelsong van Chris Cornell heeft verwoven.

Ik moet hem weer zien!

Wincing The Night Away

Het nieuwe album van The Shins is op internet uitgelekt, and I got my hands on it! Wincing The Night Away, wat net zoveel betekent als: De Nacht Weghuiveren. I know, it's awesome. Er staan een paar hele goede nummers op, een paar mindere, en een paar redelijke. Een gemiddeld album dus, zou je kunnen zeggen. Mijn favoriete nummer op het moment is Australia, cheery Shins-rockin'.

You Know His Name

Zo, dat lucht op zeg. Mijn James Bond honger is eindelijk gestild. En hoe! Martin Campbell heeft iedereen weer even laten zien hoe je een nieuwe Bond introduceert. Deed hij het al eerder met Brosnan in Goldeneye, doet ie het verdomme nu weer met Danny Craig!

Craig is een geweldige Bond. Hij heeft alles in huis. En dan te bedenken dat dit nog maar zijn eerste is. Ik weet nog hoe goed Brosnan in zijn rol zat in zijn tweede en derde invulling. Laten we over die vierde maar zwijgen. Mijn punt is, dat hoewel deze film slechts als een re-invention gold van het Bond-genre, in de volgende films gaan gewoon alle remmen los, en ik kan niet meer wachten. De Bond-muziek, die ik toch wel een klein beetje miste, zal volop aanwezig zijn, Craig zal beter in zijn rol zitten, en hopelijk worden Q en Moneypenny teruggebracht. Als je die elementen toevoegt aan deze Bond, de grauwere, arrogantere, minder aantrekkelijke en realistischere Bond, dan heb je dé perfecte Bond-film voor deze tijd te pakken.

Ook nog even iets wat gezegd moet: De openingscredits waren echt zó ontzettend mooi en vernieuwend. De haren in m'n nek gingen overeind staan. Die beelden onder Chris Cornell's nummer, geweldig.

Pierce, ik hou van je en ik zal je nooit vergeten, maar na Die Another Day moest het echt anders. Over een paar jaar staat de Bond van Daniel Craig bij mij in het lijstje van Jack Bauer.

Ik ga hem zeer zeker binnenkort herzien in de bioscoop. Ik weet bijna zeker dat ik hem de tweede keer nóg beter vind.

Moving On

Na een paar helse dagen van pijn, woede en teleurstelling, was het gisteren dan eindelijk zover: Turning Point. Het punt dat ik tot inkeer kom, en het verleden laat rusten.

Op school: Electro. Ik dacht altijd dat Wiskunde en Duits de stomste vakken waren op school, maar er is een nieuwe overwinnaar. Vreselijk. Het ergste is nog dat de meeste mensen in onze klas allemaal van zo'n kaderberoepsgerichte opleiding afkomen, en daardoor al een goede voorkennis hebben. Maar ja, De Fapster en ik weten nog net hoe je een lamp indraait, en zelfs dát kan de mist in gaan.
Daarna zag ik dat mijn maandelijkse IB-Groep bijdrage was gearriveerd, dus dat moest gevierd. Seinfeld, seizoen 7. Bij Fame kwamen we Bas tegen, die kadootjes voor Robin aan het kopen was. Leuke kadootjes. Vooral die ene. Die grote!

Wij drie musketiers draafden nog even gezamelijk de stad door. De Fapman moest later nog naar de LOL, voor wij drieën naar Ez, die nog op stage zat, zouden vertrekken om ons daar tegoed te doen van alle gezelligheid, films en computerspelletjes. Bas kon niet meer naar huis, anders zou hij te laat bij Ez aankomen. Zijn fiets stond nog op school, en dus besloot ik met hem mee te gaan, terwijl Faab nog even snel naar huis ging. Fiets gehaald, en Bas besluit me te trakteren op een stevig drankje. Wil het niet dat we worden aangesproken door twee fotografen van het vrouwelijke geslacht. Of we model wilden staan voor wat lesmateriaal van maatschappijleer over asociale jongeren. Maar natuurlijk willen wij dat! Bas moest een blikje weggooien, en ik moest agressief in de camera kijken. Dat was natuurlijk geen enkel probleem.

Goed, op naar een café. Sfeervol, classy, luxe. We zitten aan de bar, en Bas besluit om een wodka-martini te proberen. De volgens Bas Algarijns-Franse barman snapt hier niets van.

Wodka-martini? Van James Bond. Die ken je toch wel?
-Nee, meneer.
Hoe duur is een wodka-martini?

De Barman loopt naar een computer en zoekt het met veel moeite op. Na een tijd komt hij terug.

-Dat kan niet, meneer. U kunt ze alleen los van elkaar krijgen.
Hoe duur is een wodka los? Hoe duur is een martini los?
-Dat weet ik niet meneer, ik weet het niet uit mijn hoofd. Ik moet het eerst opzoeken.
Doe maar twee whisky voor onder de tien euro.
-Goed, meneer.

Goed, we zijn weer onderweg. Ik zit bij Bas achter op de fiets, we fietsen langs de Amstel en heel Amsterdam is verlicht. We zijn onderweg naar Ez om een film te kijken, en ik denk terug aan de afgelopen week. Een pijnscheut. Elke verdomde keer als ik er aan terugdenk sluit ik mijn ogen en schud ik mijn hoofd. De routine. Maar deze keer denk ik ook aan school. Aan hoe ik niet eens een stekker in elkaar kan zetten en hoe grappig dat was geweest vandaag. Ik denk aan Bas en Robin, 5 jaar samen, bijna samenwonend. Aan de geïrriteerde barman, en de wanhopige fotografen. Mijn vrienden. Mijn verlichte Amsterdam. Jill en Meaghan, en aankomende zomer. Kerst! Ik denk aan Laura-Jane, hoe gek ze op me was. Ik denk aan alles wat er mooi is, en hoe dat zoveel meer is dan de dingen die dat niet zijn.
We fietsen nu langs de Cultvideotheek, mijn kerk. En dan stel ik mezelf die vraag. Die vraag die alles in perspectief zet:

Wat is nou eigenlijk het probleem?

Quote-A-Rama!

Sometimes I wonder if I've changed so much, my wife is even gonna recognize me whenever it is I get back to her, and how I'll ever be able to, tell about days like today. Ahh, Ryan. I don't know anything about Ryan, I don't care. The man means nothing to me; he's just a name. But if, you know, if going to Remal, and finding him so he can go home, if that earns me the right to get back to my wife, well then, then that's my mission.

Captain John H. Miller (Tom Hanks),
Saving Private Ryan (1998)

Movie Update! # 4

Een splinternieuwe teaser van onze Z-Man.

Lokale Omroep Landsmeer: Escape From Reality

Ik zit er toch al een paar maanden bij, en heb er nog vrijwel niks over geschreven. Bij de LOL kan ik helemaal ontsnappen van alles om me heen. Nieuwe mensen, nieuwe dingen om te leren. But above all, het is heel gezellig.

Blind Fury

Gisteren op televisie. Rutger Hauer als een blinde samuraikrijger die het opneemt tegen de maffia. What more could a person want?

Movie Update! # 3

Het is weer een tijd geleden dat Ez en ik jullie verwend hebben met een free taster of that what will be the greatest motion picture event of all time. We zijn nog druk bezig met inkorten en monteren, daar valt niet veel over te vertellen. Maar we hebben wel speciaal voor jullie dit fijne fragment openbaar gemaakt! Geniet ervan.

Good Old Days...

Alweer meer dan een jaar geleden. Vond deze foto toevallig, en ik dacht ik deel hem met jullie! Eigenlijk waren dat voor mij helemaal niet zulke 'good old days'. Mijn days van nu zijn een stuk beter. Ik zie wel dat ik toen nog dat ene overhemd paste... Hmm.

A Fresh New Look

Het was tijd voor een nieuw gezicht, en de timing was perfect. Blogger Beta is een stuk gebruiksvriendelijker als het aankomt op het uiterlijk van je blog veranderen. En omdat we allemaal met spanning zitten te wachten op de nieuwe Daniel Craig-film (Casino nog iets), dacht ik: Ik neem een James Bond thema. Dit was officieel de teaserposter van The World Is Not Enough, maar is nu het nieuwe gezicht van mijn blog!

For the time being, that is.

The Man Who Fell To Earth

M*A*S*H

Alan Alda is één van mijn favoriete acteurs allertijden, en niet alleen omdat hij geweldig acteert, maar ook omdat hij me altijd aan het lachen krijgt. Net zoals hier. Voor degene die Alan niet kennen, hij is degene die het hardst lacht. Eén van de ontelbaar leuke scenes uit M*A*S*H. Enjoy.

Quote-A-Rama!

One time my cousin Walter got this cat stuck up his ass. True story. He bought it at our local mall, so the whole fiasco wound up on the news. It was embarrasing for my relatives and all, but next week, he did it again. Different cat, same results, complete with another trip to the emergency room. So, I run into him a week later in the mall and he's buying another cat. And I says to him, "Jesus, Walt! What are you doing? You know you're just gonna get this cat stuck up your ass too. Why don't you knock it off?" And he said to me, "Brodie, how the hell else am I supposed to get the gerbil out?" My cousin was a weird guy.

Brodie Bruce (Jason Lee),
Mallrats (1995)

Is Er Dan Niets Meer Heilig?

Heleen van Royen in de Playboy. Kennelijk dus niet.

The Greatest Band On Earth

Tenacious D is een band die bestaat uit de (naar eigen zeggen) twee grootste rockfenomenen ter wereld. Jack Black, en Kyle Gass. Al jaren ben ik gek op hun muziek, hun korte films, en hun shortlived televisieserie. Maar nu is het dan zover. Iets waar ik al meer dan een jaar naar uitkijk: Hun eerste bioscoop film, The Pick Of Destiny. De trailer zag er leuk uit, maar wat ik net op internet vond heeft mijn verwachtingen nog hoger gespannen. De eerste ontmoeting tussen JB en KG. En als je van 'The D' houdt, ga je hier gegarandeerd kippenvel van krijgen. This will truly make you cream your jeans. Ik kan niet meer wachten!

Emergency Room

Een serie waar jullie mij misschien niet zoveel over horen als Alias, 24, Prison Break of Lost, is ER. Toch al zo'n jaar of 5 heb ik geen aflevering gemist, en volg ik de gebeurtenissen in het Cook County Hospital in Chicago. ER is niet wat de meeste ziekenhuisseries wel zijn: zeikerig en sentimenteel. Deze serie kan zich qua spanning meten met 24, en het drama is van het allerhoogste niveau. Karakters waar je écht om geeft, waar je je mee kan identificeren, en die heel dicht bij je hart liggen. Ik ben nu in mijn negende seizoen, en ik geniet er nog elke aflevering van. Van de 'oldies' met Clooney, tot waar ik nu ben.




De serie is niet eens zo heel gevarieerd, maar de verhaallijnen van de karakters maken dat je gewoon elke keer weer voor de televisie zit. Het is écht. Nou ja, het lijkt echt. Als je ER met elke andere ziekenhuisserie vergelijkt, zie je meteen het verschil. ER heeft de beste acteurs, de beste schrijvers, en de beste gastrollen (Don Cheadle als med-student met Parkinson, en Alan Alda als dokter met Alzheimer!) Nog een groot pluspunt: Maura Tierney. Ik hou echt van die vrouw. Haar manier van acteren, haar personage, haar gezicht. I love her! En ze doet me zo vreselijk aan Marie denken. In NewsRadio was ze al geweldig, in ER laat ze haar drama-acting zien.


ER. I'm lovin' it.

Quote-A-Rama!

Sandra Templeton, I love you and I WILL marry you!

Edward Bloom (Ewan McGregor),
Big Fish (2003)

There's Something About Mary

His friends would say stop whining,
they've had enough of that.
His friends would say stop pining,
there's others girls to look at.

They've tried to set him up with Tiffany and Indigo,
but there's something about Mary that they don't know.

Mary, there's just something about Mary.

Well, his friends say, look life's no fairy tale,
that he should have some fun, he's suffered long enough.
Well, they may now about domestic and imported ale,
but they don't know a thing about love.

Well, his friends would say he's dreaming
and living in the past,
but they've never fallen in love,
so his friends need not be asked.

His friends would say be reasonable,
his friends would say let it go,
but there's something about Mary that they don't know.

Mary, there's just something about Mary.

Black and White, Yet Very Colorful

Mijn twee lieve vriendinnen Maaike en Robin vierden het feit dat ze hier al 20 jaar rondlopen om iedereen het leven zuur te maken. Ik bedoel...

Het was gezellig!

Log From Blammo!

What rolls down stairs,
Alone or in pairs,
Rolls over your neighbor's dog?
What's great for a snack,
And fits on your back,
It's Log..Log..Log!!

It's Lo-og, Lo-og
It's big, it's heavy
It's wood!
It's Lo-og, Lo-og
It's better than bad
It's good!!!

Everyone wants a Log
You're gonna love it Log
Come on and get your Log
Everyone needs a Log

Log from Blammo!

Wildwood Flower

Jullie zijn ongetwijfeld allemaal op de hoogte van de laatste ontwikkeling in mijn liefdesleven: Marie en ik zijn weer bij elkaar. Ik weet wat jullie denken, en dat neem ik jullie niet kwalijk. We konden niet meer met de twijfel en onzekerheid omgaan. Ik wil mezelf over 10 jaar niet de vraag stellen: Hoe zou het gegaan zijn als we het tóch hadden geprobeerd? Hoe dit ook afloopt, we hebben in ieder geval een antwoord. Ik heb er nu wel ontzettend veel vertrouwen in. Er waren zoveel dingen die ons toen in de weg stonden. We waren ook gewoon een stel stomme pubers. Ik kon nogal dwars en eigenwijs zijn, en we hadden allebei zip verstand van relaties. Het is al zo lang geleden, de laatste keer dat we het er echt op gewaagd hebben! Het rare is dat we alleen maar verliefder op elkaar werden toen we niet bij elkaar waren. Jullie zullen hoogstwaarschijnlijk wel gezien hebben dat er altijd wel iets in de lucht hing tussen ons. In Lemele was dat onmogelijk te verbergen. Sinds de vakantie hebben we een beetje met het idee gespeeld om het weer te proberen. Dit was ook geen spontane beslissing, we hebben er lang over gepraat en over nagedacht. Het enige wat tussen ons in staat is dat zij Daniel Craig geen goede Bond vindt. Maar ze draait wel bij.

Zij is het gewoon. Zij is het helemaal. We voelen elkaar altijd aan en begrijpen elkaar door en door. Het is geweldig, we hoeven zelden iets aan elkaar uit te leggen. Er is niemand die me meer inspireert en motiveert dan zij. Als ik het even niet meer zie zitten staat ze er om me moed in te praten. We kunnen uren praten over film en muziek, hebben dezelfde humor. Ik voel me zo goed als ik bij haar ben. Ze is een soort drug. Ik hoop dat ik nooit meer hoef af te kicken. En ze is zó ontzettend mooi. Ze is een engel. Gelukkig weer die van mij.

Je t'aime, bloem!